|
sich irremachen lassen ugsumgangssprachlich transitiv reflexiv
Präsens:
ez diheyirînim;
tu diheyirînî;
ew diheyirîne;
em diheyirînin;
hûn diheyirînin;
ew diheyirînin; |
kauskausativ heyirandin [trans./refl.]
kaus. Verb von heyirîn (intrans. + refl.) | | Verb | |