kaus. Verb
normales Verb şekitîn (abreißen; intransitiv);
Präsens: di + şekitîn + Personalendungen
Präsens:
1. Pers. Sing. ez dişekitînim;
2. Pers. Sing. tu dişekitînî;
3. Pers. Sing. ew dişekitîne;
1. Pers. Pl. em dişekitînin;
2. Pers. Pl. hûn dişekitînin;
3. Pers. Pl. ew dişekitînin;