Präsens: di+şewitîn+Personalendungen;
1. Pers. Sing. ez dişewitînim;
2. Pers. Sing. tu dişewitînî;
3. Pers. Sing. ew dişewitîne;
1. Pers. Pl. em dişewitînin;
2. Pers. Pl. hûn şewitînin;
3. Pers. Pl. ew dişewitînin;
şewitandin: Agir pê xistin, bi agir tune kirin, agir berdan.
Imparativ: bişewitîne!