oiriúnaim [i'rʹu:nimʹ] oiriúnú [i'rʹu:nu:];
Präsens:
autonom: oiriúntar;
Präteritum:
autonom: oiriúnadh;
Imperfekt-Präteritum:
autonom: d'oiriúntaí;
Futur:
autonom: oiriúnfar;
Konditional:
autonom: d'oiriúnfaí;
Imperativ:
autonom: oiriúntar;
Konjunktiv-Präsens:
autonom: go n-oiriúntar;
Konjunktiv-Präteritum:
autonom: dá n-oiriúntaí;
Verbalnomen: oiriúnú;
Verbaladjektiv: oiriúnta;
| Beispiel: | 1. "Is dóich liom", ar seiseann, "go n-oireamhnfadh na bróga nua san mise." |