|
Dekl. Vergeltung -en f X bestimmt | Einzahl | Mehrzahl | | Nominativ | | | | | | Genitiv | | | | | | Dativ | | | | | | Akkusativ | | | | |
Die 2. Deklination im Irischen; |
Dekl. díbheirg [Sing. Nom.: an dhíbheirg, Gen.: na díbheirge, Dat.: leis an ndíbheirg / don dhíbheirg; Plural: Nom.: na díbheirgí, Gen.: na ndíbheirgí, Dat.: leis na díbheirgí] díbheirgí f
An Dara Díochlaonadh; díbheirg [dʹi:-'vʹerʹigʹ], Sing. Gen.: díbheirge, Plural: díbheirgí [dʹi:-'vʹerʹi'gʹi:], Vok.: a dhíbheirgí; | | Substantiv | |
|
Dekl. Zorn mmaskulinum, Wut ffemininum m X bestimmt | Einzahl | Mehrzahl | | Nominativ | | | | | | Genitiv | | | | | | Dativ | | | | | | Akkusativ | | | | |
Zorn, Wut bei Racheausübung Beispiel: | 1. Zorn / Wut auslassen an jemanden | | 2. Chaos an einem Platz verursachen / stiften, Schäden an einem Platz anrichten |
|
Dekl. díbheirg [Sing. Nom.: an dhíbheirg, Gen.: na díbheirge, Dat.: leis an ndíbheirg / don dhíbheirg; Plural: Nom.: na díbheirgí, Gen.: na ndíbheirgí, Dat.: leis na díbheirgí] díbheirgí f
An Dara Díochlaonadh; díbheirg [dʹi:-'vʹerʹigʹ], Sing. Gen.: díbheirge; Plural: díbheirgí [dʹi:-'vʹerʹi'gʹi:]; Beispiel: | 1. díbheirg a dhéanamh ar dhuine | | 2. díbheirg a dhéanamh ar áit |
| | Substantiv | |